Merhaba acemi er adayları, bu yazıda sizlere hayırlısıyla gitmeyeceğiniz yerlerden bahsetmek istiyorum: Revir ve hastene, hemen konuya geçeyim.
Ben acemi birliğime geldim ve hava şartlarından dolayı da bir hafta sonrasında şifayı kaptım. Öksürmeye başladım. Galiba bölükte ilk hasta olan bendim. Bir ara komutanlar arasında da lafı geçiyordu, tuttuğunu kapıyor bu diye. Sonra ot yolma işine verdiler beni. Yaa.
Not: Espri kötü olabilir ama ot yolma kısmı askerliğiniz boyunca karşınıza çıkabilecek bir iş olacak. Ondan kaçış yok beyler. Bakınız: Askerde Kaldırım Taşları Arasındaki Otları Yolmak.
Ben başlarda geçer diye düşünüyordum, yok ya eğitimde oluyorduk, ya bir iş yapıyorduk. Bir şey yapıyorduk illaki ve sürekli o soğuk havayı solumak zorunda kalıyordum. Arkadaşların da ısrarıyla artık hadi gideyim dedim. Revire gitmenin belli günleri ve saatleri vardı. Durumu acil olmayanlar içindi tabi bu gün ve saatler. Gün gelir, saat de gelince revirci gelir, komutanın izninde hasta olanları alır ve yine komutanla revire götürürdü. Benim gideceğim gün 40 kişi filan yazıldı bu listeye. Yazıyla kırk beyler. Yarısından fazlası içtimadan kaçıyor tabii. Neyse ki revire gidecekler için öncelik sırası tanınıyordu. Mesela durumu acil olanlar, revire ilk defa gelenler vs. gibi kişiler için öncelik tanınıyordu. Ben de ilk defa gittiğimden dolayı ben de önceden girdim.
Nasıl tedavi olduk?
Beyler benimle beraber bir on kişiyi daha bekleme salonundaki sandalyelere oturttular. Doktor sırayla 30 saniyeyi geçmeyecek şekilde seri bir muayene yapıyordu. Bana gelince temizinden 40 saniye sürdü ama. En son iyisin sen sana bir şurup yazarız dedi ve yanında iki ilaçla yazdı. Üst solunum yolu enfeksiyonu teşhisi koydular bana orada. İki gün sonra bizim bölüğe ilaçlar geldi. Bakıyorum, çoğu kişinin ilacı da benimkiyle aynı. Bu nasıl iş? Benim anladığım hasta olduğunuz için de öksürüyor olsanız, boğazınıza tükürük kaçtığı için de öksürüyor olsanız aynı ilacı alıyordunuz. Askeriyede her şeyde olduğu gibi ilaçlarda da standart vardı.
Neden böyle oluyordu?
Beyler şöyle açıklayayım, birincisi oraya bakan doktor galiba bütün bölüklere bakıyordu. Gerçi uyanıklıkta bizim bölüğü bu konuda geçen olmasa da her bölükten gerçekten hasta olanlar ve uyanıklar bir tane revire gidiyordu. Zaten sağlıkçı sayısı kısıtlı, bu kadar insanla da baş edilmiyordu haliyle. Kurunun yanında yaş da yanıyordu anlayacağınız. Bu durum böyle devam ettiğinden dolayı da bir süre sonra doktor bakacaklarına bakıyor, bakamadıklarını da devlet hastanesine yolluyordu.
Not: Doktor uzmanlık alanı olmayan, müdahale edemeyeceği durumlar için de (mesela diş) direkt devlet hastanesine yolluyordu. Bunun dışında revire de acil olarak gitmek zorunda kaldım. Revirde çalışan biri vardı, artık orada mı öğrenmiş işi bilmiyorum ama langır lingir iş yapardı. Becerirdi de üstüne. Beni yanlışlıkla iyileştirdi beyler. O da nasıl? Serum takmışlardı bana. Antibiyotiğe alerjim olduğunu söylemiştim sen tut sentetik antibiyotik koy, alerji yapar mı yapmaz mı düşünmeden. Neyse yapmadı ve biraz iyileştim. O kadar git gel yaptım, beni iyileştiren bu olmuştu. Ertesi günü de devlet hastanesine gittik ilaç almaya.
Devlet hastanesine gittim. Burada yaşadıklarımı da anlatayım.
Kullandığım ilaçlar işe yaramamıştı, üstüne üstlük (yine hava şartları) daha da kötü olmuştum bu süreçte. Sırayla iki kez acile gittim, bir kere de ilaç almak için gittim. Acile gittiğimde ayağa kalkamıyordum, sonuncu gidişim de biraz iyileştikten sonra oldu.
Ambulansla gittik acile ve silahlı teçhizatlı bir askerle gönderdiler bizi. Sanırdınız operasyona gidiyoruz. Neyse geldik acile, sıra da bekledik, akşam vakti olmasına rağmen yine kalabalıktı. Neyse sıra geldi, muayene ettiler, bir iğne yaptılar kalçadan, bir dakika sonra kendime geldim. Ciğer röntgeni çektiler ve geri gönderdiler. Ne güzel iyiydim ama iki saat sonra yine eskisi gibi kötü oldum.
İki gün rapor vermişlerdi o gün. Sonra yine kötü oldum yine gittim, benzer şeyler yapıldı. En son gittiğimde de muayene olduk ve ilaç yazdılar. O gün de zor zar bir gün rapor aldık. Kadın hasta olduğumuzu gördüğü halde onu bile yazmıyordu. Askeriyede belirlenmiş olan can dostlarınız size yardımcı oluyordu bu süre zarfında. Sağ olsunlar onlar da ellerinden gelen yardımı esirgememişlerdi.
Sonuç olarak ne yapalım şimdi?
Hasta olunca olan size oluyor, sizi düşünen olsa bile yapılanlar pek bir işe yaramayabiliyor. Bu yüzden ya hasta olmamaya bakacaksınız ya da hasta olmamaya bakacaksınız. Sağlığınıza dikkat edin, sağlıcakla kalın.
Ben acemi birliğime geldim ve hava şartlarından dolayı da bir hafta sonrasında şifayı kaptım. Öksürmeye başladım. Galiba bölükte ilk hasta olan bendim. Bir ara komutanlar arasında da lafı geçiyordu, tuttuğunu kapıyor bu diye. Sonra ot yolma işine verdiler beni. Yaa.
Not: Espri kötü olabilir ama ot yolma kısmı askerliğiniz boyunca karşınıza çıkabilecek bir iş olacak. Ondan kaçış yok beyler. Bakınız: Askerde Kaldırım Taşları Arasındaki Otları Yolmak.
Ben başlarda geçer diye düşünüyordum, yok ya eğitimde oluyorduk, ya bir iş yapıyorduk. Bir şey yapıyorduk illaki ve sürekli o soğuk havayı solumak zorunda kalıyordum. Arkadaşların da ısrarıyla artık hadi gideyim dedim. Revire gitmenin belli günleri ve saatleri vardı. Durumu acil olmayanlar içindi tabi bu gün ve saatler. Gün gelir, saat de gelince revirci gelir, komutanın izninde hasta olanları alır ve yine komutanla revire götürürdü. Benim gideceğim gün 40 kişi filan yazıldı bu listeye. Yazıyla kırk beyler. Yarısından fazlası içtimadan kaçıyor tabii. Neyse ki revire gidecekler için öncelik sırası tanınıyordu. Mesela durumu acil olanlar, revire ilk defa gelenler vs. gibi kişiler için öncelik tanınıyordu. Ben de ilk defa gittiğimden dolayı ben de önceden girdim.
Nasıl tedavi olduk?
Beyler benimle beraber bir on kişiyi daha bekleme salonundaki sandalyelere oturttular. Doktor sırayla 30 saniyeyi geçmeyecek şekilde seri bir muayene yapıyordu. Bana gelince temizinden 40 saniye sürdü ama. En son iyisin sen sana bir şurup yazarız dedi ve yanında iki ilaçla yazdı. Üst solunum yolu enfeksiyonu teşhisi koydular bana orada. İki gün sonra bizim bölüğe ilaçlar geldi. Bakıyorum, çoğu kişinin ilacı da benimkiyle aynı. Bu nasıl iş? Benim anladığım hasta olduğunuz için de öksürüyor olsanız, boğazınıza tükürük kaçtığı için de öksürüyor olsanız aynı ilacı alıyordunuz. Askeriyede her şeyde olduğu gibi ilaçlarda da standart vardı.
Neden böyle oluyordu?
Beyler şöyle açıklayayım, birincisi oraya bakan doktor galiba bütün bölüklere bakıyordu. Gerçi uyanıklıkta bizim bölüğü bu konuda geçen olmasa da her bölükten gerçekten hasta olanlar ve uyanıklar bir tane revire gidiyordu. Zaten sağlıkçı sayısı kısıtlı, bu kadar insanla da baş edilmiyordu haliyle. Kurunun yanında yaş da yanıyordu anlayacağınız. Bu durum böyle devam ettiğinden dolayı da bir süre sonra doktor bakacaklarına bakıyor, bakamadıklarını da devlet hastanesine yolluyordu.
Not: Doktor uzmanlık alanı olmayan, müdahale edemeyeceği durumlar için de (mesela diş) direkt devlet hastanesine yolluyordu. Bunun dışında revire de acil olarak gitmek zorunda kaldım. Revirde çalışan biri vardı, artık orada mı öğrenmiş işi bilmiyorum ama langır lingir iş yapardı. Becerirdi de üstüne. Beni yanlışlıkla iyileştirdi beyler. O da nasıl? Serum takmışlardı bana. Antibiyotiğe alerjim olduğunu söylemiştim sen tut sentetik antibiyotik koy, alerji yapar mı yapmaz mı düşünmeden. Neyse yapmadı ve biraz iyileştim. O kadar git gel yaptım, beni iyileştiren bu olmuştu. Ertesi günü de devlet hastanesine gittik ilaç almaya.
Devlet hastanesine gittim. Burada yaşadıklarımı da anlatayım.
Kullandığım ilaçlar işe yaramamıştı, üstüne üstlük (yine hava şartları) daha da kötü olmuştum bu süreçte. Sırayla iki kez acile gittim, bir kere de ilaç almak için gittim. Acile gittiğimde ayağa kalkamıyordum, sonuncu gidişim de biraz iyileştikten sonra oldu.
Ambulansla gittik acile ve silahlı teçhizatlı bir askerle gönderdiler bizi. Sanırdınız operasyona gidiyoruz. Neyse geldik acile, sıra da bekledik, akşam vakti olmasına rağmen yine kalabalıktı. Neyse sıra geldi, muayene ettiler, bir iğne yaptılar kalçadan, bir dakika sonra kendime geldim. Ciğer röntgeni çektiler ve geri gönderdiler. Ne güzel iyiydim ama iki saat sonra yine eskisi gibi kötü oldum.
İki gün rapor vermişlerdi o gün. Sonra yine kötü oldum yine gittim, benzer şeyler yapıldı. En son gittiğimde de muayene olduk ve ilaç yazdılar. O gün de zor zar bir gün rapor aldık. Kadın hasta olduğumuzu gördüğü halde onu bile yazmıyordu. Askeriyede belirlenmiş olan can dostlarınız size yardımcı oluyordu bu süre zarfında. Sağ olsunlar onlar da ellerinden gelen yardımı esirgememişlerdi.
Sonuç olarak ne yapalım şimdi?
Hasta olunca olan size oluyor, sizi düşünen olsa bile yapılanlar pek bir işe yaramayabiliyor. Bu yüzden ya hasta olmamaya bakacaksınız ya da hasta olmamaya bakacaksınız. Sağlığınıza dikkat edin, sağlıcakla kalın.
Yorumlar
Yorum Gönder